| مقایسه تطبیقی روش‌های تربیتی امام علی (ع) و عطار نیشابوری و نقش آن درآموزش الهیات |
| کد مقاله : 1246-4THEOCONF |
| نویسندگان |
|
طیبه ابراهیمی *1، طیبه شمسایی2، مرجان با وفا3 1عضو هیات علمی (استادیار) دانشگاه فرهنگیان . آموزش عالی شهید باهنر 2عضو هیات علمی (استادیار) دانشگاه فرهنگیان .پردیس نسیبه 3عضو هیات علمی (استادیار) دانشگاه فرهنگیان. پردیس نسیبه |
| چکیده مقاله |
| آموزه‌های تربیتی همواره نقشی اساسی در شکل‌گیری شخصیت و رفتار انسان‌ها داشته‌اند. در این پژوهش، روش‌های تربیتی نهج‌البلاغه و آثار عطار نیشابوری بررسی و تأثیر آن‌ها در آموزش الهیات تحلیل شده است. امام علی(ع) و عطار نیشابوری هر دو بر مفاهیمی همچون توکل، زهد، همت عالی، عبرت‌آموزی، مراقبه و موعظه تأکید کرده‌اند. این اصول نه تنها در تربیت فردی، بلکه در هدایت اجتماعی انسان‌ها نیز نقش بسزایی دارند. نهج‌البلاغه با بیانات حکیمانه و عمیق، زهد و توکل را به‌عنوان راهی برای نیل به سعادت معرفی می‌کند، در حالی که عطار نیشابوری با بهره‌گیری از حکایات عرفانی، این مفاهیم را در قالب داستان‌هایی تأثیرگذار تبیین می‌نماید. از سوی دیگر، مراقبه و موعظه، به‌عنوان روش‌هایی برای اصلاح و هدایت نفس، در هر دو منبع مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته‌اند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که تطبیق این آموزه‌ها با نظام آموزش الهیات می‌تواند به ارتقای معنویت و تقویت ارزش‌های اخلاقی در میان دانش‌پژوهان این حوزه کمک کند. بهره‌گیری از این روش‌ها، نه‌تنها موجب درک عمیق‌تر مفاهیم الهی می‌شود، بلکه به دانش‌پژوهان کمک می‌کند تا در مسیر خودسازی و هدایت دیگران گام بردارند. |
| کلیدواژه ها |
| نهج‌البلاغه، عطار نیشابوری، آموزه‌های تربیتی، آموزش الهیات. |
| وضعیت: پذیرفته شده |
