| هنر فصاحت قسم در نهج البلاغه: نگاهی بلاغی به سخنان امام علی )ع( |
| کد مقاله : 1224-4THEOCONF |
| نویسندگان |
|
مالک کعب عمیر * دانشگاه فرهنگیان |
| چکیده مقاله |
| قسم یک سبک قدیمی عربی است که توسط مردم عرب برای تأکید و اثبات معنا و نشان دادن جدیت به کار می‌رفته است. قرآن کریم نیز به زبان عربی نازل شده و از این سبک استفاده کرده است. امام علی (ع) نیز پس از پیامبر از قسم استفاده کرده است و در نهج البلاغه می‌بینیم که امام علی (ع) برای قسمی که به نام خدا یا یکی از صفات او مربوط است، احترام زیادی قائل است. صیغه‌های قسم در نهج البلاغه متنوع هستند، اما رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از: "والله"، "ایم الله"، "والذی نفسی بیده"، "لعمر الله"، و "لعمر". قسم‌ها در نهج البلاغه به دو دسته آشکار و پنهان تقسیم می‌شوند؛ دسته اول آن‌هایی که با (لام) مشخص شده‌اند و دسته دوم آن‌هایی که با معنا دلالت دارند. نکته قابل توجه این است که امام علی (ع) فعل قسم را به ندرت آشکار می‌کند و نیز قسم خورده شده را حذف نمی‌کند. قسم در نهج البلاغه دارای ارزش بلاغی بالایی است که شامل: ایجاز در بیان، تأکید و اثبات موضوع، نشان دادن جدیت در موضوع، بیان اهمیت موضوع مورد قسم، و تنوع در سبک‌های بیان برای جلوگیری از خستگی شنونده و غیره است. بنابراین، این تحقیق به دنبال تبیین نقش قسم در غنابخشی به تصویر بلاغی و بیان زیبایی‌های آن در کتاب نهج البلاغه امام علی (ع) است. |
| کلیدواژه ها |
| قسم، بلاغت، نهج البلاغه، امام علی (ع) |
| وضعیت: پذیرفته شده |
