| بررسی مفهوم عالم در حدیث بیست و سوم از کتاب چهل حدیث امام خمینی (ره)و دلالت‌های تربیتی آن |
| کد مقاله : 1159-4THEOCONF (R1) |
| نویسندگان |
|
افراسیاب صادقی * عضو هیات علمی |
| چکیده مقاله |
| آنچه مقام انسان را نزد خدا بالا می‌برد و موجب رستگاری او می‌گردد، علم و ایمان است و هریک از آن‌ها بدون دیگری چندان فایده‌ای ندارد. اسلام دین مبتنی بر عقل و خرد است و دانش و آگاهی پایه و اساس این دین را تشکیل می‌دهد. در اولین آیات نازل‌شده بر رسول اکرم (ص)نیز تماماً سخن از خواندن و قلم و تعلیم بود. در قرآن و روایات با تأکید هرچه بیشتر به فراگیری علم و مبارزه با جهل دعوت‌شده است و در تعبیرات قرآن افراد نادان، کور و نابینا هستند به‌گونه‌ای که در قیامت نیز نابینا محشور می‌شوند. در آیین حیات‌بخش اسلام، مقام و عالم و دانشمند آن‌قدر عظیم و والاست که تنها انبیا و اوصیا ازنظر رتبه بر آن‌ها برتری دارند. در حدیث بیست و سوم از کتاب چهل حدیث امام خمینی، امام صادق (ع) منظور از عالم و دانشمند را، افراد باسوادی نمی‌داند که ذهن خود را از معلومات و محفوظات بسیار انباشته باشند که برای تحقیر دیگران یا رسیدن به مقام و جایگاه آن را بکار گیرند، بلکه کسانی هستند که به مرتبه بالایی از فهم و بصیرت و خودشناسی رسیده باشند و اندیشه و عمل آن‌ها بر اساس حق و حقیقت باشد. اصلاح‌گر هستند و معنویت و تهذیب را سرلوحه کار قرار می‌دهند. تلاش و شب‌زنده‌داری از دیگر ملزومات تربیت در ایشان است. برای چنین عالمانی علم نور است. |
| کلیدواژه ها |
| عالم ،تهذیب ،تربیت دینی |
| وضعیت: پذیرفته شده |
