| تبیین و تحلیل ضرورت و ماهیت مرگ با استفاده از صور تمثیلی مثنوی و کاربرد آن در آموزش الهیات |
| کد مقاله : 1090-4THEOCONF |
| نویسندگان |
|
عصمت همتی * گروه أموزشی الهیات ومعارف اسلامی دانشگاه فرهنگیان،تهران-ایران |
| چکیده مقاله |
| یکی از ابزارهای مهم تفهیم امر معقول، تشبیه به محسوس است که شیوه کاربردی آن استفاده از تمثیل است. موضوع این پژوهش تحلیل تمثیلات مثنوی از مرگ جهت تسهیل مفهوم معاد و پاسخگویی به برخی سؤالات پیرامون ضرورت، حکمت و ماهیت مرگ است. روش تحقیق توصیفی –تحلیلی با تکیه‌بر متن مثنوی است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که مولوی با تکیه‌بر آموزه‌های قران و روایات برای فهم‌پذیر کردن مرگ از تمثیل خروج جنین از رحم مادر برای ورود به دنیای بزرگ‌تر استفاده می‌کند. او با این تمثیل مرگ را لازمه تکامل عالم ماده و ضرورتی اجتناب‌ناپذیر جهت تحقق وجود در مراتب بالاتر هستی معرفی می‌کند. مولوی معتقد است که انسان در مراحل قبل از مرحله فعلی پارها مرگ را تجربه کرده است، اگرچه که از آن گذرگاه‌ها چیزی به یاد نمی‌آورد؛ بنابراین مرگ امر هراسناکی نیست. ازنظر او حکمت مرگ جدا شدن گوهر جان از کاهدان بدن است که اگر اتفاق نیفتد جان‌ها که لایق حیات ابدی‌اند تباه می‌شوند. تمثیل دیگر مولوی استفاده از مفهوم خواب‌وبیداری است که نتایج این نگاه هم نسبی شمردن نیستی مرگ است که موجب تنبه انسان به تصحیح نحوه زندگی خواهد شد. |
| کلیدواژه ها |
| ماهیت مرگ، مثنوی، آموزش الهیات |
| وضعیت: پذیرفته شده |
