| تحقیقی در نسبت روش‌های تعلیم خداشناسی انبیاء با قوای ادراکی انسان در آیات قرآن |
| کد مقاله : 1067-4THEOCONF |
| نویسندگان |
|
مریم السادات نوابی قمصری * عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان |
| چکیده مقاله |
| یکی از موضوعات مهم در آموزش، تناسب محتوا و روش‌های آموزشی با سطوح ادراکی فراگیر است. لزوم چنین ارتباطی در حوزه آموزش الهیات، به‌خصوص آموزش خداشناسی به عنوان محور تعالیم دینی دارای اهمیت بیشتری‌است. بنابر آیات وحی انبیاء به عنوان نخستین معلمان دینی بشر جهت تعلیم خداباوری به مردم دوران خود از سبک‌های تعلیمی گوناگونی استفاده‌کرده‌اند. سوال آن است که آیا سبک آموزشی پیامبران با سطح ادراکی بشر عصر خود ارتباط داشته است؟ و اساسا آیا در آیات قرآن شواهدی مبنی بر ارتباط میان قوای ادراکی انسان و روش‌های تعلیم خداشناسی پیامبران مشاهده می‌شود؟ در حقیقت هدف پژوهش آن است که توجه وحی به عنوان اولین معلم بشر به لزوم تناسب میان ادراک مخاطب و روش آموزش اثبات گردد. به این منظور به روش تحلیلی-توصیفی ابتدا قوای ادراکی انسان و مراتب آن و نیز روش‌های تعلیمی انبیاء و سطوح آن از خلال آیات و رویکردهای تفسیری بررسی شده‌است. سپس، با توجه به شاخص-تر بودن تعالیم خداشناسانه حضرت ابراهیم (ع)، حضرت موسی (ع) و حضرت محمد (ص) در آیات نسبت به دیگر انبیاء، سبک‌های تعلیمی و محتوای آموزه‌های خداباورانه این سه پیامبر بزرگ تحلیل و مطالعه شده‌است. نتایج حاکی از آن است که هرکدام از این سه پیامبر بزرگ در دوره‌ای متفاوت از تاریخ بشریت، به اقتضای شرایط و متناسب با رشد قوای ادراکی انسان، شیوه تعلیمی خاصی را به‌کاربرده‌اند. سبک‌های آموزشی پیامبران با مجادله حسی که متناسب با حس‌گرایی بشر اولیه بوده شروع و به حکمت در عصر بلوغ فکری بشر خاتمه-یافته‌است. |
| کلیدواژه ها |
| روش‌های تعلیمی انبیاء، قوای ادراکی، جدال، موعظه، حکمت |
| وضعیت: پذیرفته شده |
