| دین‌دهی یا دین‌یابی؟ تبیین جایگاه اخلاق حرفه‌ای در تدریس دروس معارف اسلامی دانشگاه‌های فرهنگیان |
| کد مقاله : 1063-4THEOCONF |
| نویسندگان |
|
مرتضی مرادی دولیسکانی *1، کوروش آسمند2، امن اله فرید3 1گروه آموزش علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 14665-889 تهران، ایران 2گروه آموزش الهیات، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی، 889-14665، تهران، ایران 3گروه آموزش معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی، 889-14665، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| دانشگاه فرهنگیان به‌عنوان بخشی از نظام آموزش عالی کشور نظامی حرفه‌ای است و استادان دانشگاه به‌عنوان افرادی که مسئولیت تعلیم و تربیت دانشجویان را بر عهده دارد باید از اصول اخلاق حرفه‌ای معلمی آگاهی داشته و به آن پایبند باشند. تدریس بخش تنومند و مهمی از فرآیند تعلیم و تربیت است که علاوه بر نیاز به مهارت در اجرای روش‌های مناسب، نیازمند ملاحظات اخلاقی خاص حرفه تدریس است. در این میان آموزش‌های دینی به دلیل ویژگی‌های خاص محتوایی و تمایز آن با سایر دروس مانند ریاضی، فیزیک، بیولوژی و غیره، اقتضائات ویژه‌ای دارد. در واقع در تدریس دروس دینی می-توان میان دو اصطلاح "دین‌دهی" و "دین‌یابی" تفاوت قائل شد؛ بنابراین شناسایی مؤلفه‌های اخلاق حرفه‌ای در تدریس دروس معارف اسلامی، از آن جهت که آنها نقش غیر قابل انکاری در ارزیابی و پویایی برنامه ها و رسالت آموزش عالی به ویژه در تربیت دینی خواهد داشت. توجه و اهمیت تدوین استانداردها و آیین‌نامه های اخلاقی توسط متولیان آموزش عالی در حوزه دینی، آگاه‌سازی استادان معارف اسلامی از چهارچوب‌های اخلاقی خود و در نهایت اعمال‌نظر همه ذی‌نفعان، ذی ربطان و ذی‌طلاحان نظام آموزش عالی و به‌ویژه دانشگاه فرهنگیان، در تدوین منشور اخلاق حرفه‌ای تدریس استادان دروس تربیت دینی می تواند در شناسایی یک چهارچوب مفهومی بهتر اخلاق حرفه‌ای تدریس برای استادان دینی مؤثرتر و مفید‌تر باشد تا در نهایت اهداف تربیت دینی در دانشگاه فرهنگیان محقق شود. |
| کلیدواژه ها |
| تدریس، اخلاق حرفه‌ای، استادان، معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی |
